
Donderdag 10 september 2020
In de loop van de 7de en 8ste eeuw bouwden de Tibetanen een indrukwekkend rijk uit en vormden ze een ernstige bedreiging voor het machtige China van de Tang. In dezelfde periode zette het boeddhisme voor het eerst zijn stempel op de Tibetaanse cultuur, een invloed die rond het einde van de 10de eeuw blijvend werd en de hele verdere geschiedenis van de Tibetanen kenmerkt. We volgen de lange historische ontwikkeling en bloei van die cultuur tot de inname van het land door de Chinese Volksrepubliek, die er een koloniale dictatuur vestigde. In het houterige jargon van de communistische propaganda heet dat “de vreedzame bevrijding van Tibet”. Dat was echter verre van vreedzaam en helemaal geen bevrijding.
In het nieuwe decor van moderne wegen, bruggen, hoogbouw en exploitatie van de natuurlijke rijkdommen, zien de Tibetanen vooral de gedwongen sedentarisering van de nomaden, de vernieling en plundering van hun cultuurpatrimonium, de brutale onderdrukking van elke kritiek op het regime, de extreme en gedigitaliseerde controle van de bevolking, de werkeloosheid, de georganiseerde teleurgang van de Tibetaanse taal en gebruiken, door de staatstelevisie tot stuntelige folklore gereduceerd.
De lezing legt de nadruk op het rijke religieuze en culturele verleden van de Tibetanen, grootmeesters in beeldhouwkunst, schilderkunst en architectuur. De totale Tibetaanse bevolking van China en Tibet tezamen telt nog geen zes miljoen mensen, die overheerst worden door een overmacht van bijna anderhalf miljard Chinezen. Is hier sprake van een culturele genocide? Wat kan er gebeuren wanneer de Dalai Lama verdwijnt? Hoe overleeft de Tibetaanse cultuur?
Praktische informatie